Er is een Apeldoorner doodgegaan…
Deze week had ik voor het eerst de eervolle taak om namens de gemeenteraad een uitvaart bij te wonen van een inwoner van onze gemeente. Een overlijden waarbij de familie de opdracht voor de uitvaart niet zelf kon geven. Ik was onder de indruk wat de gemeente nog kan en mag bijdragen aan een dergelijke uitvaart. Ik was onder de indruk van het verhaal achter deze overleden plaatsgenoot. Ik was geraakt door de liefde en het verdriet die ook daarbij overduidelijk ook aanwezig waren.
De gemeente als opdrachtgever
Meer dan regelmatig is de gemeente na een overlijden het enige aanspreekpunt om opdracht te geven voor een uitvaart. Het team van Bijzondere Bijstand verleent hulp en ondersteuning bij het zoeken naar nabestaanden, het helpen bij het vormgeven van een uitvaart of het zoeken naar fondsen. En als ze niets vinden en er niemand komt? Is er toch iemand…
Belangstelling uit de fracties
Uit vrijwel alle fracties binnen de raad is iemand vertegenwoordigd die bij een overlijden vanuit belangstelling de uitvaart van een eenzame Apeldoorner bezoekt. Een gesprek met de familie maakt. Een luisterend oor.
Maar ook – als er geen nabestaanden zijn – een woord uitspreekt. Een gedicht van de stadsdichter, een zelfgekozen toepasselijk stuk poëzie of een andersoortige tekst die past bij het moment. Een eervolle taak, waarbij aan elke inwoner een waardig afscheid wordt geschonken.
Indrukwekkend en geraakt
Vanmorgen was mijn eerste keer. Dat ik dat deed. Vanuit mijn werk (ik ben werkzaam bij Monuta) is het logisch dat ik vanuit de CDA Apeldoorn fractie aansluit bij verzoeken bij een overlijden.
Ik was bij een uitvaart van iemand van mijn eigen leeftijd. Die een zoon achterliet van de leeftijd van mijn zoon. Waarbij de relatie niet optimaal was verlopen tussen vader en zoon. En juist nu het wat beter ging, overleed de vader.
Op zo’n moment zie ik liefde, verdriet. Pijn en verlangen. Iets wat me zeker niet onberoerd liet. De rest van de dag kwamen de beelden af en toe nog even voorbij. Ik zal me de zoon zeker nog lang herinneren. Ik zou als vader trots op ‘m zijn geweest.
Apeldoorn op haar best
Op zo’n moment, van welke partij je ook bent, van welk geloof, rijk of arm, dan ben kun je trots zijn op Apeldoorn. Hoe onze gemeente dat regelt voor haar inwoners. Niemand vertrekt alleen…
1969, Apeldoorner van geboorte en in hart en nieren gebleven. Al 25 jaar woonachtig in Osseveld-Oost. Opgegroeid met de kernwaarden van het CDA in de Apeldoornse Metaalbuurt. Enthousiast en energiek. Mantelzorgt voor moeder. Klimaatburgermeester, aanvoerder, hardloper en verbinder.