Supermotie

Supermotie

Het was een bijzondere donderdagavond deze week. Naast het feit dat er meer dan één agenda te delen was, ontstond er een prachtig succes voor het CDA Apeldoorn in de vorm van een supermotie die alle zes andere moties liet verdwijnen als sneeuw voor de zon. Eigenlijk als verlengde van het motiequotum wat het CDA in Den Haag voorstelde, maar dan nóg beter.

Wat was er aan de hand?

Na de Politieke Markt over bestemmingsplannen en het actieplan verkeersveiligheid, werd in de raadsvergadering gesproken over het vastgoed dat nog in bezit is van de gemeente. Er is nog een relatief korte lijst met panden en kavels in bezit van de gemeente. Zoals bijvoorbeeld Vrijzicht in de Heeze, Het Huussie met de moestuin in het centrum of het opkikkerbosje in Woudhuis. Allemaal plekken met een belangrijke functie. Voor de wijk, voor een vereniging of een school.

In 2012 is een besluit genomen al deze bezittingen te verkopen. Inmiddels 12 jaar verder is dat bijna gereed. Maar nu knelt het op sommige plaatsen. Ik begrijp dat wel. Als langjarig voorzitter van een vereniging was ik vroeger ook altijd zoekend naar ruimte. Voor oefenen, voor opslag etc.

Om die reden dienden partijen tijdens de afgelopen raadsvergadering 6 moties in om het beleid te wijzigen. Of eigenlijk 5 om direct te besluiten het vastgoed of de grond niet te verkopen en bij de gemeente te behouden. Een te weinig doordachte keuze.

Wat is dan beter?

Martin Fransen en Myrthe Kuiper staken de koppen bij elkaar en schreven een ‘supermotie’. Een motie die iedereen perspectief geeft. De partijen die twijfelen aan behoud en de partijen die de maatschappelijke initiatieven willen ondersteunen. Dat deden ze door de wethouder te vragen een financiele kosten-en-baten analyse te laten maken voor het behoud van de panden. Wat kost het langjarig behoud, wat kost verbouwen, verduurzamen en exploiteren. Maar ook, wat brengt het maatschappelijk op. Hoe dragen verenigingen, vrijwilligers en wijken bij door hier te kunnen blijven.

Een onderzoek dat hoe dan ook zou moeten plaatsvinden als je nadenkt over het behoud van het vastgoed want dan moeten deze kosten namelijk ook in de begroting worden opgenomen. Alleen nu kun je in de gemeenteraad op het moment dat het onderzoek gereed is een afgewogen keus maken. Het gaat tenslotte om het geld van alle inwoners van Apeldoorn.

Unaniem!

Het debat in de gemeenteraad dat gevoerd werd door zowel Martin Fransen als door Talitha Laros (BVA) omdat zij in hun motie graag nieuw beleid wensen (dat wellicht na verkoop niet meer nodig is overigens), ging er op sommige momenten verhit aan toe. Ieder met een eigen belang, plek of resultaat. De meerderheid tekende zich echter af om eerst onderzoek te doen. Zeker ook nadat de wethouder de motie technisch had toegelicht. Dus wat kan, wat werkt en wat is het juridisch effect.

Aan het einde van het debat lichtte Soler Berk (VVD) het nog eens toe. Het getuigt van ondeugdelijk bestuur als we zomaar kiezen voor behoud. Zonder de financiele consequenties te weten van deze keuze. Daar krijgt de VVD Apeldoorn buikpijn van.

In de stemming wist het CDA Apeldoorn uiteindelijk alle raadsleden te overtuigen voor deze motie te stemmen. Een unaniem besluit voor onderzoek en pas daarna een keuze. De gebruikers van het gemeentelijk vastgoed hebben weer even een plek, al is er nog geen langdurige zekerheid. De gemeenteraad doet het nu wel op de juiste manier. Zonder verspilling van gemeenschapsgeld.