Na treurnis komt…?

Na treurnis komt…?

In de voorgaande met spoed ingelaste raadsvergadering van de gemeente Apeldoorn van 11 februari werd door de volledige oppositie een ‘Motie van Treurnis’ ingediend. In mijn vlog van afgelopen zondag meldde ik dit natuurlijk en ik gaf aan daar nog wat meer toelichting over te schrijven. Want wat gebeurde er nu precies. Inhoudelijk én politiek.

Het onderwerp

Het begon allemaal met een artikel in de Stentor. Mooi dat het lokale dagblad nog zo goed wordt gelezen. Zowel online als fysiek in de bus. Direct op die dag werden al veel berichten uitgewisseld over het artikel dat was gebaseerd op de openbare notulen van de college-vergaderingen in de gemeente Apeldoorn. Ook de raadsleden hadden natuurlijk vragen kunnen stellen over deze notulen en de onderliggende stukken. Maar dit keer was Johannes Rutgers, verslaggever van de Stentor, ons voor.

Inhoudelijk werd gesproken over een mogelijk onderzoek om de natuurcompensatie (het aanleggen van 40 hectare natuurpark) die nu tussen het Beekbergerwoud en de Maten vanaf 2002 al is gepland te wijzigen. Met als doel de raad opties voor te leggen in de loop van dit jaar. Ambtelijk lag er al een advies vanuit de medewerkers van de gemeente dat de huidige keuze de beste was. Het college besluit dus toch anders. En dat mag natuurlijk.

Waar het om draaide was de vergadering over Host-City op 30 november. In deze ingelaste extra raadsvergadering moest met spoed een besluit worden genomen over het mogelijk beschikbaar stellen van een locatie voor flexwoningen in globaal datzelfde gebied dat ik hierboven beschreef. De voorbereidingen richting deze raadsvergadering over Host-City waren al bijzonder. De raad gaf in eerste instantie aan het stuk niet besluitrijp te vinden en na veel overleg kwam het nog net op tijd op de agenda van een extra vergadering om de subsidie van ca. 10 miljoen euro uit het rijk veilig te stellen. Eind goed al goed.

Informatie ontbreekt

Op die vergadering van 30 november was het college dus al op de hoogte van de ontwikkelingen rondom het natuurgebied in de Zuidrand van Apeldoorn waar we hier over praten. Alleen waren die stukken nog niet openbaar gemaakt. Het is mogelijk dat er samenhang is tussen besluitvorming over Host-City én de ontwikkeling van natuur-compensatie. Het is in elk geval prettig dat je dat tegen elkaar kunt afwegen als het speelt. Zelfs in de stukken over Host-City op 30 november was de koppeling gemaakt met het natuurgebied omdat dat de kwaliteit van wonen positief zou beïnvloeden. Daarmee zouden de thema’s met elkaar te maken kunnen hebben. Had het college deze informatie op dat moment moeten delen? Wat denk jij?

Treurnis

In de toelichting geeft de verantwoordelijk wethouder uitleg over het proces, de afwegingen die zijn gemaakt en de visie van het college op het onderwerp. Talloze vragen zijn gesteld door diverse fracties. De coalitie neemt – begrijpelijk – haar college in bescherming. Verzacht de omstandigheden, minimaliseert het probleem. De oppositie verwacht eigenlijk een ‘Sorry’.

Hier en daar komen zinnen naar voren als “…als je het achteraf bekijkt, had het wellicht anders gemoeten.”, maar een echt excuus blijft uit. Zelfs als de burgemeester nog enkele vragen stelt aan de wethouder waarin hij gelegenheid lijkt te bieden voor helende woorden komen die niet over de lippen van de wethouder. Daar waar in het midden van het spoeddebat er een sfeer lijkt te ontstaan die op begrip koerst, wordt dat aan het einde weer wat vinniger. Na overleg met de oppositiefracties wordt besloten tot een keuze voor een motie van treurnis. Naast de instrumenten van afkeuring en wantrouwen de meest lichte vorm van kritiek.

De motie haalt het niet in de stemming. De coalitie blijft verbonden en het wordt daarmee een stand-off tussen de twee krachten in de raad. Als oppositie trek je dan altijd aan het kortste eind. In de dagen erna worden woorden als vertrouwen en samenwerking voor de toekomst veel benoemd. Hebben we hiermee in de raad een deuk opgelopen?

Ik denk het niet. Het hoort er bij in de politieke arena. Kritisch zijn op de informatieverstrekking, de rol van het college en de positie van de raad. Het hoogste orgaan binnen een gemeente. Ook nu moeten we met elkaar zoeken naar samenwerking voor de toekomst. Dat ben je altijd verschuldigd aan de inwoners van deze mooie gemeente. Persoonlijke gevoelens moet je daarbij ondergeschikt maken aan het grotere belang van het besturen en verbeteren van de stad.

En die moties? Treurnis, afkeuring en wantrouwen?

Als er sprake is van kritiek op een college kan een raad 3 vormen kiezen om haar kritiek uit te spreken in een motie. De motie van treurnis is daarbij de meest lichte vorm. De allerzwaarste vorm is een motie van wantrouwen die echt op een persoon is gericht en bij het aannemen van een dergelijke motie is het politieke lot van de betrokken persoon vaak al beslecht.

Gelukkig kwam het in Apeldoorn niet zover. Het college heeft met deze uitspraak van de voltallige oppositie een duidelijke reactie gekregen op haar gedrag. Dat zullen ze zich aantrekken. Maar vanaf nu is het gewoon weer met elkaar volle kracht vooruit!