Bontenbal over ‘Israël en de Palestijnen’
Na de verschrikkelijke aanslag van Hamas op de burgers van Israël, de gruwelijkheden die hebben plaatsgevonden en het zien van het leed dat onschuldige Palestijnen treft is het moeilijk om daar de goede woorden bij te vinden. Daarom was ik geraakt door de woorden van de Amerikaanse president Biden bij zijn bezoek aan Israël: ‘We mourn every innocent life lost’. We betreuren het verlies van elk onschuldig leven.
Ik merk bij mezelf schroom om snel stevige standpunten in te nemen. Het conflict tussen Israel en de Palestijnen gaat dieper dan wij vanaf de zijlijn kunnen bevatten.
De terughoudendheid zit er voor mij ook in dat ik altijd wil dat het oprecht is wat we doen en wat we zeggen. Dat we niet vervallen in makkelijke quotes of te snelle uitspraken die later weer genuanceerd moeten worden.
Niet zwijgen
Tegelijkertijd wil ik ook niet zwijgen. De daden van Hamas zijn gruwelijk, barbaars, onmenselijk. Daar hoort geen ‘maar’ bij. Israël heeft nu het recht Hamas uit te schakelen. Het gaat hier over lijfsbehoud, over het bestaansrecht van Israël. Om erger kwaad te voorkomen.
Het is belangrijk dat de internationale gemeenschap en dus ook Nederland Israël blijft steunen. Want de positie van Israël in het Midden-Oosten is en blijft kwetsbaar. We zijn het aan het Joodse volk verplicht.
Antisemitisme is nooit weg, het komt steeds weer aan de oppervlakte. Ook in Nederland. Daar mogen we nooit van wegkijken. De Joodse gemeenschap in Nederland heeft recht op onze verbondenheid en bescherming. Zeker als Joodse kinderen in Amsterdam van school moeten wisselen omdat ze werden gepest of woningen worden beklad met hakenkruizen.
Toch zijn de woorden van Biden ook gericht aan het lot dat onschuldige Palestijnen treft. Ook hen moet recht worden gedaan. Ook zij verdienen bescherming en een menswaardig bestaan. Ook uit Gaza klinkt een schreeuw om recht, waarvoor wij niet doof kunnen zijn. De Palestijnse bevolking zit in de greep van terreurorganisatie Hamas.
Daarom heeft Derk in de Kamer gepleit voor het toelaten van humanitaire hulp. Het CDA is voorstander van een twee-staten-oplossing, van een onafhankelijke, levensvatbare, democratische Palestijnse staat naast Israël, maar deze oplossing lijkt verder weg dan ooit.
Kiezen?
Je krijgt vaak het gevoel dat je moet kiezen. Aan welke kant sta je? Rabbijn Lody van de Kamp beschreef dat dilemma op een indrukwekkende manier in zijn reflectie op de gebeurtenissen:
“Met de gebeurtenissen van de afgelopen weken in het achterhoofd vraag ik me zelf nu opnieuw af waar ik eigenlijk sta. Tussen het leed van de een en het leed van de ander? Tussen het verdriet aan deze kant van de grens en het verdriet aan de andere kant?”
De keuze is echter een andere.
We moeten altijd kiezen voor gerechtigheid en vrede tussen volkeren, en solidariteit met de kwetsbaren. Aan welke kant zij ook staan. Haat en polarisatie brengen nooit gerechtigheid en vrede.
“Ikzelf heb de keuze gemaakt, al lang geleden, om juist die ander op te zoeken. Die ander die niet mijn keuzes deelt in het conflict, die zich verbonden en solidair voelt met hen aan de andere kant van de grens. En zo delen wij samen onze zorgen, leedwezen en pijn. Zonder dat hier, zover verwijderd van de plek waar het allemaal gebeurt, animositeit en vijandschap ontstaat”, schreef Lody van de Kamp.
In alle wanhoop probeer ik ook steeds weer te zoeken naar tekenen van hoop. Want het is mijn vaste overtuiging dat in alle situaties, hoe donker en uitzichtloos ze ook lijken, er altijd weer kiemen van hoop te vinden zijn.
Hoop
Ik put hoop uit het feit dat Duitsland, tachtig jaar na de verschrikkelijke Holocaust, haar onvoorwaardelijke steun uitspreekt voor het Joodse volk. Het is mogelijk: de broederschap kan het winnen van de haat. Vijanden kunnen vrienden worden.
Ik put hoop uit de online campagne Deel de Duif. Joodse en islamitische jongeren zoeken elkaar op, gaan het gesprek met elkaar aan en willen elkaar, ondanks de meningsverschillen, vasthouden.
Het zijn kleine lichtpunten in een hele donkere situatie in het Midden-Oosten. Het is onze opdracht om ook in Nederland niet voor de polarisatie te kiezen, maar te zoeken naar de kiemen van hoop en verandering die een weg kunnen wijzen uit haat en verdeeldheid.
1969, Apeldoorner van geboorte en in hart en nieren gebleven. Al 25 jaar woonachtig in Osseveld-Oost. Opgegroeid met de kernwaarden van het CDA in de Apeldoornse Metaalbuurt. Enthousiast en energiek. Mantelzorgt voor moeder. Klimaatburgermeester, aanvoerder, hardloper en verbinder.