Tabak en (on)gemak…

Tabak en (on)gemak…

Schreef ik vorige week nog over ‘lelijke’ politiek, deze week heb ik een prachtig voorbeeld van hoe mooi ook de verbindingen in de politiek kunnen zijn. Ik mocht ‘stage’ lopen bij de winkel van raads-collega Vivian Oosterhoff van BVNL. Een kort verslag van een mooie zaterdagmiddag perspectieven uitwisselen.

Ontstaan vanuit een nieuwjaarsbijeenkomst begin 2023 maakten we de afspraak in de ‘tabaks- en gemakzaak’, die al ruim 10 jaar in handen is van Oosterhoff, verder te praten over overlast in het centrum. Andere perspectieven op politieke dossiers en het gesprek voeren met klanten in een sterk gereguleerde branche. Op weg naar een tabak- en rookvrije generatie is niet voor iedereen een prettige route.

In de winkel

Bij aankomst in de winkel merk ik meteen het ‘gesloten’ gevoel op. Vanwege het ontmoedigingsbeleid en wellicht in lijn met het uitstallingsverbod op tabak zijn alle ramen niet geheel doorzichtig. Of eigenlijk, geheel niet. Het zicht naar buiten is dus vrijwel nihil. Het geeft een beetje een gevoel van losgekoppeld zijn van de drukte en realiteit van buiten. Het regelmatig binnenkomen van klanten is dan ook een fijne onderbreking van dit gevoel van buitensluiting.

Wetgeving

Van de routinier in de winkel krijg ik uitleg over de toenemende wet- en regelgeving. De aanslag die dat geeft op je verdiensten. De investeringen die nodig zijn. Het steeds moeilijker worden van het werk op zich. Ik snap het wel. Als ik hier iets aan een klant zou moeten verkopen zou deze lang moeten wachten voordat ik het juiste pakje shag of sigaretten heb gevonden. Om nog maar niet te spreken van de honderden flesjes ‘vape’ (vloeistoffen voor e-sigaretten) die ook nog verkrijgbaar zijn. Voornamelijk omdat de meeste verpakkingen vrijwel allemaal gelijk zijn. En dan nog een weg vinden in alle krasloten en spellen van de Nederlandse Loterij.

Ex-roker

Als ex-roker (gestopt op 18 september 2018) sta ik verbaasd te kijken naar alle varianten die inmiddels zijn ontstaan binnen één merk, in smaak, in aantal, in variaties. En in kosten! Waarbij overigens de wetgever opnieuw in gaat grijpen. Lange sigaretten mogen niet meer. Vloeistoffen verdwijnen uit de winkel. Een steeds verdere ontmoediging en een steeds hogere prijs. De laatste verhoging is van 1 april jongstleden. Ik kan me voorstellen dat net als bij een boerenbedrijf, een speciaalzaak voor rookwaren wordt overgereguleerd. Al is het effect van tabakswaren op de mens natuurlijk net even wat anders dan groenten, zuivel en vlees. Maar bij alles geldt natuurlijk overdaad schaadt.

Klanten

Een variatie aan klanten ontmoet ik. Daar waar ik verwachtte wellicht nog overlastgevers uit het centrum te ontmoeten, waren het vooral zeer diverse inwoners van de stad, met één ding gemeen: ze roken (bijna) allemaal. Het is bijzonder om te zien hoe de jongste inwoners met ID net in staat zijn een pakje te pinnen en de welgestelde oudere voor bijna honderd euro sigaren of tabak koopt. Hoe de één een kraslot van een euro open krast en de ander dagelijks speelt met grote bedragen in de spellen van de Nederlandse Loterij.

Toch heb ik ook een bijzonder gesprek met een klant die komt voor ‘de Andere krant‘. Een krant die me normaal wat tegenstaat. Maar met de toelichting van deze dame zie ik ook dat er een ander perspectief kan en mag bestaan. Dat ik ook moet leren kijken vanuit de andere kant van het verhaal. Pas dan kan ik ook – in lijn met de morele afwegingen die we binnen de gemeente willen nastreven – de belangen van alle betrokkenen tegen elkaar afwegen. Een leerzame les. Ik koop een exemplaar van de krant. Voor één keer.

Geslaagd

Ondanks dat ik geen enkel pakje sigaretten of shag heb verkocht, nog geen kraslot heb afgerekend, was het een geslaagde middag. Waarin Vivian en ik drijfveren en motivaties uitwisselden, perspectieven in politiek uitwisselden en waar ik vooral ook de ondernemer aan het werk zag. Die elke klant kent. Ik heb nog veel te leren. Dank voor de gastvrijheid.