De meest gestelde vraag!

De meest gestelde vraag

Als je nieuwsgierig bent naar de vraag die mij het meest gesteld wordt, lees dan verder. Ik merk namelijk dat er veel wordt gelezen, gekeken en gevolgd. Op mijn website, socials en LinkedIn. Een groot compliment. Want daar doe ik het voor. Voor al die mensen die wat meer willen weten over lokale politiek. Hoe het werkt, wat het oplevert en dan die meestgestelde vraag aan mij stellen.

Overigens is lezen, volgen en hier en daar een like heel fijn. Alle reacties ook die ik krijg. Maar als je mij echt wilt helpen deel je ook. In mijn eigen sociale bubbel ziet iedereen wat ik doe, wat ik wil en waar ik voor sta. Net daarbuiten, die bubbels van jou, jouw netwerk, is het al veel minder bekend. Dus als je eens een keer op de knop ‘delen’ wilt klikken help je me echt! Zeker als je een netwerk in Apeldoorn hebt.

Terug naar de vraag

Maar even terug naar waarvoor je door hebt gelezen. Die meest gestelde vraag. Ik word het meest gevraagd: “ Hoeveel tijd ben je hier nu in de week aan kwijt?”, meestal gevolgd door: “Ben jij nog wel eens thuis?”. Dat zijn dan eigenlijk dezelfde vragen.

Natuurlijk is het duidelijk dat ik meer dan 100% inzet geef in deze politieke ‘hobby’ die ik zeer serieus neem. Daarom dus zichtbaar bezig met alles in mijn portefeuille (energie, veiligheid, sport, cultuur) maar ook wel eens daarbuiten. Maar ik tracht dat goed te verdelen. Immers mijn meest belangrijke aandachtspunten zijn vrouw, kinderen en familie. En mantelzorgen voor mijn moeder.

Dus hoeveel tijd ben ik kwijt? Dat verschilt. Weet dat ik op maandagavond altijd vergader met de fractie. En op donderdagavond is er vrijwel altijd een politieke behandeling in een PMA of ik ben bij de raadsvergadering. Op die donderdag eten we als raad en fracties ook met elkaar. Gezellig en belangrijk voor de verbinding.

Op de dinsdagavond en woensdagavond zijn er regelmatig bijeenkomsten. Kennissessies of kennismakingen met maatschappelijke organisaties. Belangrijk om daar je gezicht te laten zien en je standpunt te vormen. En een dag in het weekend gaat vaak op aan lezen van de stukken voor de week er op. Vaak zijn dat hinderden pagina’s die je moet doornemen. Sommige wat meer diepgaand, andere kun je scannen.

Tussen al die zaken door houden we met de fractie de socials bij en schrijven we wat voor de website. En persoonlijk doe ik dat natuurlijk ook voor deze website en mijn eigen profielen. Hoeveel dat is in uren? Ik hou het niet bij, maar tel het bovenstaande gerust op.

Tijd over?

Hoe blijft er dan tijd over? Nou eigenlijk niet over… soms zelfs wel wat te kort, want keuzes maken is ook wel het antwoord op de vraag. Je bepaalt namelijk altijd zelf hoeveel tijd je besteedt aan deze vrijwel onbezoldigde bijbaan als fractievertegenwoordiger. Naast mijn eerste prachtige baan bij Monuta.

Dus ik kijk goed naar mijn omgeving. Wat heeft mijn vrouw nodig en wanneer kunnen we samen zijn. We staan in de ochtend heel vroeg samen op met een wandeling. Onze dagstart. De vrijdag is bijna altijd van ons. Mijn kinderen zijn vrijwel volwassen, zeer zelfstandig en geven zelf aan wat ze wanneer nodig hebben. Ik ben er altijd voor ze als ze dat willen. Ik kook twee keer in de week bij mijn nu 89-jarige moeder en ga met haar op zondag naar de kerk. Dat is ook nog eens gezellig, zo samen.

Het is belangrijk dat de mensen dichtbij je het eens zijn met je keuze. Met je tijdsbesteding en achter en naast je staan. Bij ons is dat in orde. Zij sport intensief, ik ‘politiek’ intensief.

En als ik nog kan, sport ik door hard te lopen. Ik ben nog niet spier- en peesfit genoeg voor hockey, maar manage het team administratief naar de wedstrijden toe. Volgend jaar start ik zelf weer met spelen. Wat er dan overblijft is vaak opgevuld met politiek. En ik geef toe dat er dus weinig ik-tijd in zit. Maar die heb ik waarschijnlijk achter me. Wij-tijd geeft me meer voldoening, meer zingeving. Dus de tijd die ik investeer voelt fijn. Voor mij, mijn naasten én voor al die anderen.

ADHD

Ik heb serieus al meerdere keren de vraag gehad of ik ADHD heb. Vanwege mijn overschot aan energie. Nee, verre van dat. Mijn tomeloze energie kreeg ik van mijn vader. Een van mijn grootste inspiratiebronnen merk ik. Juist nu hij er niet meer is. Die energie had hij ook. Blij dat ik die nu mag doorgeven. Geef jij de energie ook door? Like…. én deel! 😄