N2 – stikstof

N2 – stikstof

Ik kan er deze dagen niet omheen. Stikstof. Ofwel N2. Want dat is de formele scheikundige naam van het gas dat in het dagelijks leven overal om ons heen is. 78% van de lucht bestaat uit stikstof (bron: RIVM). Is dat nou zo gevaarlijk? Moet dat nu zo sterk verminderen? Nee, die stikstof is niet gevaarlijk. Gelukkig ook maar.

Wat minder prettig zijn de ‘verbindingen’ die stikstof aangaat. Normaal ben ik altijd voor het verbinden van dingen, maar deze verbinding van stikstof heeft dat slechte effect op onze omgeving.

NOx en NH3

In een overzichtelijk plaatje geeft het RIVM aan wat het verschil is tussen NOx (stikstofoxide) en NH3 (ammoniak). En je zult ze zelf ook snel herkennen. Immers de geur van ammoniak en verbrandingsgassen is duidelijk als deze om je heen hangen.

Je hoeft dus geen wetenschapper te zijn om te zien dat stikstofverbindingen met ammoniak vanuit de agrarische sector afkomstig zijn en stikstofverbindingen uit verbrandingsgassen van ons allemaal (industrie, auto’s, vliegverkeer, scheepvaart, overal waar verbrandingsprocessen aanwezig zijn). En duidelijk is ook dat ze opstijgen en ergens anders terecht komen. Dus welke stikstof, NOx en NH3 is nu van wie? En is de neerslag überhaupt wel afkomstig uit Nederland.

Integraal

Je hoeft dus ook geen wetenschapper te zijn dat het verminderen van stikstof beter en sneller gaat als alle sectoren én landen meedoen. De integrale benadering. Precies waar CDA gedeputeerde van Gelderland Peter Drenth continu op hamert. Maar ook Derk Boswijk in de tweede kamer. Ik snap daarom wel dat er boeren zijn die het vervelend vinden dat zij als eerste aan de beurt zijn. Daarnaast is de Gelderse gedeputeerde van mening dat gedwongen uitkoop echt niet nodig is.

Gemeentelijk

In de Apeldoornse gemeente zijn in het buitengebied veel bedrijven actief in de agrarische sector. En dat naast het Natura 2000 gebied dat de Veluwe heet. Voor het CDA Apeldoorn is het van belang dat zorgvuldig met deze bedrijven wordt omgegaan. In een recente brief van het college wordt gezegd dat de volgende doelen voor Apeldoorn zijn vastgesteld:

• 12% vermindering van de uitstoot in delen van het landelijk gebied;
• 58% vermindering van de uitstoot in de enclave rond Uddel en op een aantal andere plekken in het landelijk gebied;
• >95% vermindering van de uitstoot in het Natura 2000-gebied.

Het is voor het CDA Apeldoorn zeker niet vanzelfsprekend dat we ons laten vastleggen als gemeente op deze doelstellingen. Ook het college is in afwachten van richtingen. De dialoog met alle bedrijven is van belang. De rol van de provincie en het overleg daarmee speelt daarbij dus een cruciale rol.

Provincie

Gelukkig heeft het CDA Apeldoorn een duidelijke lijn met zowel het partijbestuur van het CDA Gelderland als met de fractie. Ik heb inmiddels persoonlijk gedeputeerde Peter Drenth kunnen ontmoeten, heb binnenkort een afspraak met de voorzitter van het bestuur Jeroen de Jong en sprak al eerder met Daisy Vliegenthart. Dat overleg blijft bestaan in de komende tijd.

De plannen van de provincie staan al klaar. In de ALV van het CDA Gelderland hebben we gevraagd dit mogelijk als landelijk model te gaan gebruiken. Plannen waarbij overleg centraal staat en de integrale opgave het uitgangspunt is. De input daarvan in onder andere te lezen in het FD (gratis account noodzakelijk).

Het meest belangrijk

In de afgelopen week hebben we het met elkaar laten ontsporen rond de oplossingen en ideeën over stikstof. Verbaal tijdens debatten, op de stoep bij huizen van ministers of bij politiebureau’s. En de snelwegen bleken eigendom van boeren met soms nare consequenties voor reizigers.

Ik denk niet dat dat de weg is. Ieder heeft nu zijn spierballen wel laten zien. Laten we weer terug gaan naar de tafel waar je het gesprek kunt voeren. Waar je misverstanden en fouten kunt toegeven. Was de kaart zonder begeleiding nu wel zo slim. Is het OK om bij een minister thuis op de stoep te gaan staan. Was het een goed idee om met z’n allen een politie-auto als schuldige het te laten ontgelden?

Ik denk het niet. Alles draait ook hier om communicatie. Om luisteren en begrijpen. Oog voor de emotie. Niet voor boosheid, maar voor onmacht en verdriet. Ik hoop niet dat iemand nog zal ontkennen dat we vast zitten in een systeem. Dat we dat moeten doorbreken. Met respect voor iemands levenswerk, met respect voor de natuur en vooral ook met respect voor elkaar. Dat vergt keuzes, maar samen kan dat. Niet alleen. En dan halen we het misschien wel in 2030.