Vertrouwen een keuze?

Vertrouwen een keuze?

In de afgelopen periode is het woord ‘vertrouwen’ veelvuldig gevallen. En ook in de laatste weken was het door de perikelen bij D66 weer aan de orde van de dag. Maar er gloort hoop! Vertrouwen wordt gevoed door verbinding, saamhorigheid en een gedeeld gevoel. Op basis daarvan kan je kiezen of je vertrouwen geeft en aan wie.

Verbinden

Als ik om me heen kijk waar er verbinding ontstaat dan krijg ik heel positiviteit van de afgelopen weken. Allereerst was daar het feest van Pasen. Ondanks dat de kerken misschien wat minder vol zitten, wordt de Passion op TV veelvuldig bekeken. En zeg nou zelf. Het is ook een bijzonder mooi verhaal. Zeker als in de dagen er na wordt opgestaan uit de dood. Over nieuw leven gesproken. De Passion krijgt daarom zelfs een vervolg met Hemelvaart.

Een mooi gevoel van positiviteit ontstond ook toen Nederland weer massaal Koningsdag mocht vieren. Of de peilingen nu hoog of laag zijn, als er een feest met veel Oranje kan worden gevierd staan we als één saamhorig volk te hossen, springen en dansen. Vlaggen gaan massaal uit inclusief wimpels van Oranje. Ik meende te zien dat ook de Koning een tikje ontroerd was toen hij alle aandacht op ‘t Vrijthof in Maastricht voor hem zag.

En dat ze het in Breda vierden met 40.000 man op een feest van radio 538 is toch ook prachtig? We hadden er met zijn allen gewoon behoefte aan.

Ik weet zeker dat op 4 en 5 mei herdenken en vieren wéér zorgt voor collectieve eenheid! Dat we met elkaar 2 minuten stil zijn en vervolgens massaal onze vrijheid vieren. Nu het weer kan met z’n allen op de Dam. Wat een prachtig vooruitzicht in een tijd dat vrijheid zeker niet vanzelfsprekend meer is.

Het gevolg van verbinding

Ik zie in dit gevoel van samenzijn een mooie aanleiding om te laten zien dat je weer vertrouwen kunt hebben. In elkaar, met elkaar. Vertrouwen geef je aan de ander. Tweede – of meerdere – kansen ook. Dus uit die kracht en energie van verbinding kan iets moois ontstaan. Het gevoel van eenheid kan ons weer samenbrengen na een lange tijd van massale eenzaamheid of ‘collectief chagrijn’ zoals de Koning het benoemde.

Die eenheid laat ons een compleet Nederland zien dat ook een is met de volksvertegenwoordigers. Want die waren ook in Oranje, die keken ook naar de Passion, die waren ook ‘Nederland’. Samen met elkaar. Het is niet voorstelbaar dat zij een ander doel nastreven dan wij met zijn allen bij elkaar. Ik in elk geval niet.

Vertrouwen

Durf je dus vertrouwen weer terug te geven? De mensen die gekozen zijn in de landelijke of lokale politiek het voordeel van de twijfel te geven? Ze werken niet voor niets al die uren voor Nederland of jouw gemeente. In het afgelopen jaar heb ik waanzinnig veel uren gemaakt om voor het CDA Apeldoorn zichtbaar te worden. Vertrouwen te krijgen. Ik hoop dat dat de komende tijd ook blijft groeien. Net zoals ik eerder al schreef.

Natuurlijk kun je ook kiezen om eenheid te vinden met elkaar in wantrouwen, in boosheid. Want ook die emoties verbinden mensen met elkaar. Ook daar gaat ontzettend veel energie in zitten. De vraag is of dat ook veel energie oplevert. Ik weet het niet. Ik zie die groepen van een afstand en ga graag met ze in gesprek als dat nodig is. Ook daar heb je de keuze om boos te blijven of bij te dragen. Niet te veroordelen, maar de discussie te starten. Met oplossingen te komen. Dat brengt je vast meer.

De grootste groep

En toch zie ik steeds dat een grote groep vertrouwen heeft. In zichzelf, in dit land. In deze gemeente. Ik denk zelfs de grootste groep. Want verreweg de meeste mensen die ik zie of spreek dragen bij. Doen mee. Praten mee. Bouwen mee. Ik nodig iedereen uit dat ook te doen. Het geeft mij in elk geval vertrouwen dat het wel goed zit in Apeldoorn. En daarmee kan ik ook vertrouwen geven aan anderen. Daar krijg je toch energie van?