Mores leren

Mores leren!

Het is stil! Te stil. Tijd voor een nieuwe blog. Over de mores leren. Dat klinkt allemaal best dreigend. Want als iemand aangeeft dat hij of zij je eens flink ‘mores zal leren’ dan denk je al snel aan een portie klappen. Als je weet waar mores voor staat, dan valt het allemaal wel mee. Ik denk dat iedereen wel eens de mores heeft geleerd.

Betekenis

Het wordt allemaal duidelijk als je kijkt wat het betekent. Mores leren wordt gedaan als iemand zich niet goed gedraagt. En daarom wordt het meestal gezien als straf. Maar letterlijk leer je dan hoe de regels van een bepaalde groep eigenlijk werken. Welke afspraken je onderling met elkaar hebt gemaakt over hoe het gaat. En dat is overal van toepassing dus ook in de gemeenteraad.

De mores van de raad
De mores van de raad

In de maanden voor de verkiezingen keek ik al mee met de raadsvergaderingen en PMA’s van de gemeente Apeldoorn. Zonder te weten hoe dat nu echt hoort. De laatste drie weken krijg ik onder toezicht van de Apeldoornse griffie les in de wijze waarop de Apeldoornse gemeente wordt bestuurd. Ze zullen mij mores leren. En er is veel te leren, als je kijkt naar de regels die de gemeenteraad met zichzelf heeft afgesproken. Ze zijn vastgelegd in een uitgebreid reglement van orde van de raad.

Ingewikkeld?

Het lijkt misschien ingewikkeld, zo’n lang reglement om met elkaar te overleggen. Maar dat valt eigenlijk best mee. Het is ingewikkeld als je juist niet weet hoe het moet.

Je kunt op basis van dit reglement efficiĆ«nt en respectvol met elkaar overleggen. Ook in een grote groep. Er zijn duidelijke afspraken over wie het woord voert en wat er dan mag. Wie mag onderbreken en hoe wordt gestemd. En dat allemaal via de voorzitter. Het wordt zo – is de bedoeling – nooit persoonlijk en blijft constructief.

Soms gaat het fout…

Natuurlijk gaat het niet altijd goed. De meeste voorbeelden zie je op het journaal tijdens de tweede kamer debatten omdat die ook vaak nieuwswaardig zijn. Gister was bijzonder dat onze minister Hugo de Jonge toch nog het woord voerde over zijn gedrag. Terwijl politiek natuurlijk al een andere minister verantwoordelijk was. Niet volgens de mores dus.

Ook in het persoonlijk aanvallen gaat het soms mis. Ik zie soms monologen die bedreigend zijn, feitelijk onjuist of echt te ver gaan. Daar ben ik persoonlijk faliekant tegen. Mijn speerpunt is juist met respect samen dingen bereiken ongeacht je politieke voorkeur. En dat is precies wat ik de komende jaren dus ga doen.

Met de Mores van de raad in mijn achterhoofd. Ik heb mezelf de mores geleerd.

Gepubliceerd door Hans van Gerrevink

1969, Apeldoorner van geboorte en in hart en nieren gebleven. Al 25 jaar woonachtig in Osseveld-Oost. Opgegroeid met de kernwaarden van het CDA in de Apeldoornse Metaalbuurt. Enthousiast en energiek. Mantelzorgt voor moeder. Klimaatburgermeester, aanvoerder, hardloper en verbinder.