Vertrouwen en geluk?

Vertrouwen en geluk?

Gisteren was het zover, na 299 dagen informeren, formeren en hergroeperen stond er een kabinet op de trappen van het bordes bij Paleis Noordeinde. Wat heeft dat met mijn gemeente-politieke-ambities te maken zou je kunnen zeggen.

Eigenlijk best veel. Immers nu het kabinet is geformeerd, de ministers en staatssecretarissen zijn geinstalleerd, kan het land weer op een ‘missionaire’ wijze worden bestuurd. Een belangrijke stap, zeker ook omdat de landelijke perikelen dan niet afleiden van de boodschap van partijen in de regio’s.

Want het beschadigde vertrouwen in de regering en de daarmee samenhangende beschamende wijze waarop we in het kabinet, de tweede kamer, de pers en in de maatschappij soms met elkaar omgaan spelen ook op lokaal niveau. Het vertrouwen moet opnieuw verdiend worden. Dat begint bij het met respect met elkaar omgaan, het gesprek blijven aangaan en de details niet te groot maken.

Ik ga daar – mocht ik op 24 maart in Apeldoorn als raadslid worden geïnstalleerd mijn best voor doen. Nee, ik ben er nu al mee begonnen. Wat betekend vertrouwen voor mij, wat moet ik dan voor de inwoners, mijn buurtgenoten gaan betekenen?

Zaken om je continu bewust van te zijn. Een klein lichtpuntje is er wel. In Nederland zijn we ondanks dat gebrek aan vertrouwen één van de gelukkigste landen van de wereld. We leven vanzelfsprekend ook wel in een prachtig land, waar alles goed is geregeld. Als je de grens over gaat, weet je dat weer.

Misschien maakt dat geluk ook wel dat we allemaal ook vaak denken het beter te weten dan de huidige regering. Dat onze eigen mening de juiste is. Zo is het dus met regeren net zoals met voetbal. Hadden we eerst 17 miljoen bondscoaches, nu wellicht 17 miljoen regeringsleiders.

Het komt goed. Heb vertrouwen ; ).