Open tijdens verbouwing

Het houdt de gemoederen bezig. De start van de bouw van de tunnel onder het spoor in ‘mijn’ wijk Osseveld-Oost. Natuurlijk breder van invloed, want ook Woudhuis, Osseveld-West en alle inwoners blijken betrokken.

Maar liefst 3 keer dit jaar verschenen er artikelen in de Stentor terwijl het jaar nog geen week oud is. De euforie rondom het uiteindelijk starten van één van de grootste verkeersprojecten die een belangrijk knelpunt gaat oplossen is wat verminderd zo lijkt het.

Gelukkig was de op 1 januari geschetste mening van de Stentor waarin het woord verkeersinfarct voortdurend werd benoemd niet voor iedereen zo groot. Enerzijds omdat er lang niet altijd sprake is van een infarct. Anderzijds omdat de omwonenden blijkbaar wat nuchterder in deze discussie zitten. Met uitzicht op het resultaat rijden zij dus graag voor 15 maanden een paar minuten extra, ook al is dat soms lastig.

Heel anders is het – en dat begrijp ik – voor de ondernemers. De bereikbaarheid van hun tijdens Corona toch al zo getroffen winkelcentrum dreigt tot omzetverlies te leiden. Ik snap die zorg. Er wordt dus gezamenlijk van alles gedaan om dit te voorkomen. Ik hoop daarom dat onze inwoners de daad bij het woord voegen en het omrijden voor hun dagelijkse of wekelijkse boodschap echt gaan doen. Zo kunnen we onze winkeliers laten zien dat we het menen. Dat we ze een hart onder de riem steken om onze inkopen op ons winkelcentrum te blijven doen. Op de fiets, via de omleidingsroutes en ook op een drukke regenachtige dinsdagochtend.

We komen er samen wel uit. Ook hier zien we dat verschillende groepen er verschillende over denken. Zolang we in gesprek blijven, elkaar begrijpen en er het maximale voor doen komt dat goed. Dan zijn die 15 maanden zo voorbij en zijn we alle ellende over het omrijden zo vergeten. Gelukkig woon ik aan de ‘goede’ kant van het spoor ; ).